◊ Öncelikle yakın dostunuz Salih Bademci’yle tiyatro kurma fikrinin nasıl ortaya çıktığını soralım…
– Biz konservatuvardan sınıf arkadaşıyız: Salih, Güneş (Sayın), İmer (Özgün), Hüseyin (Sevimli) ve ben. Daha okul yıllarındayken, kendi kelamımızı söyleme, kendi cümlelerimizi kurma isteğimizi fark ettik. Bu nedenle konservatuvar ikinci sınıftayken, yaklaşık 20 yıl evvel kendi tiyatromuzu kurduk. O günden bu yana da birlikte üretme alışkanlığımızı hiç kaybetmeden, nizamlı olarak çalışmalarımıza devam ediyoruz. Artık birbirimizin lisanından, bakışından her şeyi anlayabiliyoruz. Bu kadar esaslı ve güçlü bir bağla, Salih’le bu türlü bir hayali kurmak, onu birlikte yürütmek ve geliştirmek benim için nitekim çok değerli.
Ayrıca bizim için en özel özgürlüklerden biri de, rastgele bir işveren tiyatrosuna bağlı olmadan, büsbütün kendi seçtiğimiz metinleri ve üslupları sahneleyebilmek.
Bu özgürlük sayesinde bir yandan sahnede kendi kelamımızı söyleyebiliyor, öteki yandan da genç arkadaşlarımızla bilgimizi ve sahnemizi paylaşmaya çalışıyoruz. Bu da bizim için farklı bir paha, farklı bir mana taşıyor.
ROLÜN BÜYÜĞÜ KÜÇÜĞÜ OLMAZ
◊ Şimdilerde “Gece Diyarı” oyunuyla sahnedesiniz. Bu oyunun ortaya çıkış sürecini anlatır mısınız?
– Tiyatromuzda yeni metinler keşfetmek benim vazifelerim ortasında. Artık yeni bir oyun yapma vaktimizin geldiğini hissediyordum, bu nedenle repertuvarı taramaya başladım. Sevdiğim pek çok oyunla karşılaştım. Bilhassa Marius von Mayenburg’un metinlerinden biri dikkatimi çekti ki kendisi en sevdiğim müelliflerden biridir.
Bu zekice yazılmış, yüksek hicivli metni okur okumaz adeta çarpıldım ve çabucak takım arkadaşlarıma yolladım. “Hadi bu oyunu yapalım” dedim. Herkes çok beğendi ve böylelikle çalışmalara başlamış olduk. Kısa mühlet sonra İstanbul Tiyatro Şenliği oyuna talip oldu. Memleketler arası Tiyatro Festivali’nde sahnelemek isteyip istemediğimizi sordular. Ben de büyük bir memnuniyetle kabul ettim.
Ekip olarak bizi çok heyecanlandıran bir fikirdi bu. Sonuç olarak oyunumuzun açılışını, bu dönem başında, İstanbul Milletlerarası Tiyatro Şenliği kapsamında gerçekleştirmiş olduk.
◊ Canlandırdığınız rol övgü dolu yorumlar alıyor. Nasıl bir karakterle sahnedesiniz, sizden dinleyelim…
– Bu metin, son derece zekice yazılmış bir güldürü. Benim canlandırdığım Filip karakteri, aslında 21. yüzyıl beşerinin tüm sıkışmışlıklarını içinde barındırıyor.
Maddeye, metaya ve paraya olan düşkünlüğü, hayatındaki temel pahaları bile hiçe saymasına neden olabiliyor. Bunu yaparken epey pragmatik ve menfaatçi bir yaklaşıma sahip. Fakat tüm bu özelliklerine karşın, bir halde sempatikliğini de koruyabilen, sempatik bir ‘günümüz insanı’ Filip. Eşiyle olan alakası ve onun politik hassasiyetleriyle kurduğu istikrar, bir miras kıssasıyla altüst oluyor. Filip, bu süreçte elindeki tüm pahaları ve istikrarları bir bir kaybediyor. Bu istikametiyle hem trajikomik hem de izleyiciye ziyadesiyle tanıdık gelebilecek bir karakter.
FRANKFURT’TA DÜKKÂNA SIĞINDIM
◊ Toplumsal medyada sizin için “Tiyatroda önemli performansa sahip lakin dizilerde yan rolde” diye bir yorum okudum. Bu hususta haksızlığa uğradığınızı düşünüyor musunuz?
– Ben rolün büyüğü küçüğü olduğuna inanmıyorum. Olduğum yerden de son derece memnunum. Elbette televizyon kesiminin kendine mahsus dinamikleri ve pahaları var lakin ben oynadığım her rolde o karakterin hacmini genişletmeye, ona farklı bir açıdan bakmaya ve sıkıntısını seyirciyle buluşturmaya itina gösteriyorum.
Karakteri sevdirebilmek, izleyiciyle bağ kurmasını sağlamak benim için temel olan. Bu yüzden de ‘illa başrol oynamalıyım’ üzere bir derdim hiç olmadı. Benim için değerli olan, oynadığım karakterin derinliği ve seyirciyle kurduğu samimi bağlantı. Şimdiye kadar da bunu başarabildiğimi düşünüyorum.
◊ Yurtdışında önemli bir fan kitleniz var. Türk oyuncularına yurtdışında olan bu ilgiyi nasıl değerlendiriyorsunuz?
– Yurtdışındaki bu ilgi sahiden beni hem çok şaşırtıyor hem de çok memnun ediyor. Toplumsal medya, internet ve Türk dizilerine olan ağır ilgi sayesinde dünya çapında büyük bir sevgiyle karşılaşıyoruz. Bu da beraberinde birçok avantajı getiriyor olağan. Türkiye’de, kendi kabuğumda ve çevremdeyken bu ilgiyi bazen çok fazla hissedemiyorum.
Ama ne vakit yurtdışına çıksam, sokakta birileriyle konuşsam ya da yaptığım işin izlendiğini fark ettiğim anlar yaşasam, bu benim için büyük bir memnunluk ve motivasyon kaynağı oluyor.
Dünya artık çok daha küçük bir yer haline geldi ve biz oyuncular da dünyanın dört bir yanında tanınıyor, seviliyoruz. Zira sahiden dizi konusunda dünyada en uygun işlerden kimilerini biz yapıyoruz. Çok yetenekli oyuncularımız, güçlü direktörlerimiz ve yaratıcı muharrirlerimiz var. Bu da Türkiye’nin küresel ölçekte önemli bir muvaffakiyet yakalamasını sağlıyor.
◊ Bununla ilgili yurtdışında yaşadığınız enteresan bir anınız var mı?
– Frankfurt’ta sokakta yürürken bir anda etrafımda ağır bir ilgi oluştu ve kendimi bir dükkânın içine sığınmak zorunda kalmış halde buldum. Öteki çıkış yolu yoktu. Bir müddet orada saklanıp, kalabalığın dağılmasını bekledim. Sonrasında da hayatıma kaldığım yerden devam ettim. Sahiden unutulmaz bir andı.
‘SERT DURUŞUN VAR’ DİYORLAR MEĞER TAM BİR KEDİ GİBİYİM
◊ Dışarıdan sert bir duruşunuz var. Olağanda hudutlu misinizdir? Bu hayatta sizi en çok ne sinirlendirir?
– Küçüklüğümden beri “Sen biraz çatık kaşlısın, sert biri misin?” derler. Halbuki ben aslında epeyce olumlu biriyim. Hiç o denli büyük sıkıntılarım de olmadı. Hayatta neyle karşılaşırsam karşılaşayım, kendimce bir duruşum olsun istedim, tahminen o yüzden biraz sert görünmüş olabilirim. Halbuki içten içe tam bir kedi üzereyim diyebilirim. Nadiren sinirlenirim. Tekrar de iki şey var ki tahammül edemem; aptal yerine konulmak ve adaletsizlik. Bunlar beni en sinirlendiren şeyler. Bir de saygısızlık, yani bilhassa kalabalık alanlarda bir oburu yokmuş üzere onu rahatsız etme potansiyelini düşünmeden, fikirsiz davranan beşerlerle sinirlenebiliyorum.
‘YAZ’ GELiYOR YÜZÜMÜZ GÜLÜYOR
◊ Eşiniz Buse Arslan ile bebeğinizi kucağınıza almak için gün sayıyorsunuz. Neler hissediyorsunuz?
– Babalık heyecanı sardı diyebilirim, her yanım bu hisle dolu. Şu anda Buse’yle birlikte en çok konuştuğumuz, en çok düşündüğümüz ve hayatımızın merkezine koyduğumuz bahis bu.
Aklımız, hayallerimiz, tüm odağımız; her şeyin yolunda gitmesi ve bu süreci en hakikat biçimde nasıl yaşayacağımız üzerine ağırlaşmış durumda.
İlk sefer bu türlü bir şey yaşıyoruz ve neyle karşılaşacağımızı tam olarak bilmiyoruz. Fakat bu haberi aldığım andan itibaren, öteki biri olduğumu hissediyorum. İçten içe değiştiğimi, dönüştüğümü fark ediyorum. Dünyaya, insanlara, çocuklara, tabiata ve geleceğe bakışım farklı bir hale geldi.
Evet, telaşlar da arttı elbette. Lakin sanırım bu işin doğal bir kesimi. Tüm bu hislere karşın, çok memnunum ve tarifsiz bir heyecan içindeyim.
◊ Bebeğinizin ismi Yaz olacak. İsmine nasıl karar verdiniz?
– Buse’yle isim için konuşurken aklıma Yaz geldi. Hayatımızdaki gücünü düşündük; hem mevsim olarak hem de fonetik olarak, o sözün ağızdan çıktığı anda bile insanın içini ısıtan bir tarafı var. Derken bir anda “Evet, Yaz olsun!” dedik ve karar verdik.
Çok uzun bir süreç olmadı ancak kararımızdan çok mutluyuz. Yaz geliyor, yüzümüz gülüyor…
Ve daha da gülecek diye umuyorum.
