2000’li yılların fenomen müsabakası “Biri Bizi Gözetliyor”un (BBG) birinci birincisi Melih Değirmenci, Gökhan Çınar’ın YouTube programı “Katarsis”e konuk oldu. Değirmenci, yarışmadayken 18 yaşında olduğunu söyledi ve ekledi: “Ben o yarışla bir arada olağan bir gençlik yaşamayı kaybettim. Sokakta müdafaayla gezmek zorunda kaldım ve bu sorumluluğu sırtıma aldım. Yarışa girme maksadım ünlü olmak değildi. Üniversite öğrencisi olabildiğim, sokakta rahatça gezip toplu taşımaya binebildiğim o hayatı ise yurtdışında yaşadım.” Değirmenci müsabaka bitip meskenden dışarı çıktığında yaşadıklarını şu sözlerle anlattı: “Dışarı çıktığımda bu kadar ütopik bir şey beklemiyordum. Dışarıdaki birinci haftamda kendime gelemedim ve her şey değişti.” Ünlü isim, BBG’yi üretimci olarak yeni formatıyla tekrar yapma fikrinin olduğunu da açıkladı.
ŞÖHRET BİTTİĞİ AN YALNIZ KALIYORSUN
Melih Değirmenci, 2000’lerde ün değil şöhret sahibi olduğunu da açıkladı: “Ben ün sahibi değildim şöhret sahibiydim.” Ünlü isim, “Şimdilerde göklere çıkartılan birini gördüğün vakit bunları yaşamış biri olarak ne hissediyorsun?” sorusuna ise şu karşılığı verdi: “Kimisine üzülüyorum zira oradan geri dönüş var. Ne olursa olsun o şöhret bitecek. Beraberinde gelen şöhretin getirdiği ilgi de bitecek. Ve o bittiği an yalnız kalacak. Yalnız kaldığı noktada işte ya ailesinden o sevgiyi görerek tatmin olacak ya da bunu görmediği için büyük bir mutsuzluğun içine düşecek. Şimdinin toplumsal medya fenomenlerine baktığım vakit 3 aşağı 5 üst tahlil edebiliyorum. Zira o şöhretin beraberinde getirdiği şımarıklık çok düzgüne gitmiyor, biliyorum.”
ARTIK KAMERA ARKASINDA
Melih Değirmenci bir devir oyunculuk yapmış, daha sonra uzun mühlet ekranda görünmemişti. Bölümden uzaklaşmayan Değirmenci, kendi kurduğu MDM (Media Desing & Management) ve Castonline Ajans ile kamera gerisinde mesleğine devam ediyor. Ünlü ismin şirketlerindeki oyuncular, dizi ve sinemalarda rol alıyor.
BABAM SİYASETÇİ
Melih Değirmenci, ailesini şu sözlerle anlattı: “Annem çok toplumsal bir bayan, babam ise siyasetçiydi. Babam, çok disiplinli ve katıydı ta ki 65 yaşına gelene kadar. Babamı ekip elbise dışında bir şeyle görmedim. Aslında Türk toplumundaki o baba kavramını çok dolduran bir adam. İki ablam ise bana dost ve yoldaş oldu. Ailem hiç daha fazlası olmaya çabalamaz daha azında da kalmazdı. Daima mümkün olduğu yerde dururduk.”
