Ahu Yağtu ile yıllar evvel tiyatro projesi vesilesiyle buluşmuştuk. Hiç değişmiyor. Tarzıyla, duruşuyla kendine has bir havası var. Dışarıdan uzaklıklı ve ‘cool’ görünüyor. Ancak biraz sohbetin akabinde duvarlarını indiriyor. Geçmişten başladık, şu sıralar hakkında merak edilenlere uzandık.
◊ Oyunculukta 22 sene olmuş. Oyunculuk genlerde mi vardı?
Hayır, ailede oyuncu yoktu.
◊ Nasıl bir konuttu sizinki?
Biz olağan, orta düzeyin
bir tık üstü diyebileceğim bir aileydik. Babam özel kesim çalışanıydı, annem NATO’da vazifeliydi.
Ben tek çocuğum. Sonra babamın ikinci evliliğinden bir kardeşim oldu: Batu.
◊ Annen ve baban sen kaç yaşındayken ayrıldılar?
7 yaşındaydım, annemle kaldım. Batu da ben 11yaşındayken dünyaya geldi. Daima kardeş isteyen bir çocuktum, onun gelmesi çok hoş oldu benim için.
◊ Ayrılık seni nasıl etkiledi?
Babaannem, babam, annem birlikte yaşıyorduk. Konutta ister istemez kayınvalide-gelin çatışması olabiliyordu. Ben de çocuk olarak gerginliği hissediyordum. Bir de annem de babaannem de çok dominanttır. Hasebiyle bu dominantlık yüzünden aile içi çatışmalar çıkabiliyordu. Bu çatırdama çocuğu da etkiliyor. Ben de etkilendim. Bir de çocuk psikolojisinde, bir müddet çocuk kendini hatalı hissedermiş, ben de o denli zannediyordum. Vakitle anladım.
◊ Oyunculuk nereden çıktı?
Önce hayatımda bale vardı. İmtihanlar, kurslar… Ancak konservatuvara kabul edilmedim.
13 yaşındaydım ve boyum öteki kızlara nazaran çok uzundu, 1,75’ti. Dünya başıma yıkıldı. O ortada annemin yakın arkadaşı bir zarafet kursu açtı, her şeyin öğretildiği bir kurstu. Bir sene oraya gittim. O kursun sahibiyle Gaye Sökmen tanışıyorlarmış. Gaye “Ben bu kızı bir göreyim” demiş. Ben 14 yaşında pat diye Çeşme’de defileye çıktım.
◊ O yaşta…
Evet, Maide Erçelebi, Merve İldeniz, Arzum Onan, Hasret Kaymaz üzere isimlerle…
◊ Ve modellik mi başladı?
Evet lakin İzmir’de okuduğum için, işler de İstanbul’da olduğundan annemle git-gel yapıyorduk. Otobüsle gece yola çıkardık, sabahları mecmua çekimlerim olurdu. Ve bir noktada İstanbul’a taşınmaya karar verdik. 15 yaşımdaydım. Ben de para kazanmak durumundaydım lakin çok etkin bir model de değildim.
◊ Neden?
Aşırı zayıftım. Mesela Yıldırım Mayruk defilesine çıkamadım, kıyafetleri bol geliyordu. Herkes 36-38 vücutken ben 32’ydim. Tipim de bir garipti. Kate Moss’larla kısacık saçlar, incecik kaşlar yeni patlamıştı. Ben de öyleydim. O moda buraya geç geldi. Ve ben bir periyot hiçbir biçimde ayak uyduramadım, uzaylı üzere geziyordum.
◊ Sonra ne oldu?
Beş sene modelliğe devam ettim, biraz olağan insan imgesine geldim. Ruhen beslenmem gereken diğer şeyler de var diyerek Şahika Tekand’ın oyunculuk kurslarına dahil oldum.
◊ Ne vakit “Bu benim mesleğim olur” dedin?
Akademi İstanbul Şov Sanatları kısmından mezunum. Oraya başladığımda, bu artık benim mesleğim olacak diye düşündüm. Öğretmenlerimiz çok profesyoneldi.
‘Mahkemeye gidilmemesi için elimden geleni yaptım’
◊ Magazinden çok çektin mi?
Bir devir çok çektim. Benim de toyluğum vardı. İsmim sivrilmesin, işimle konuşulayım diye kaçan taraftım. Hiçbir vakit o taraklarda bezim yoktu. Lakin sonra yaşananlarla, bir biçimde mecburen yönetmeyi öğrendim.
◊ Yaşananlar derken Türkiye’nin en ünlü isimlerinden Cem Yılmaz’la evlenip ayrıldığın periyot değil mi??
Tabii, alaka devrinde de magazin açısından bir pik noktası yaşandı. Ancak sakin kalmak, her vakit bir şey söylememek, bunlar bir sistemin bir parçasıymış.
◊ İsmini Google’da aradığımda en çok çıkan şey ‘Ahu Yağtu nafaka’ başlığı oluyor. İnsanların oburunun nafakasını bu kadar kaygı etmesine ne diyorsun??
İnsanların bununla ilgili büyük bir kaygısının olduğunu düşünmüyorum. Kemal muhakkak bir yaşa gelene kadar ödenecek bir nafaka bu. Benimle alakası yok. Kiraların ve çalışanların maaşlarının bu kadar yüksek olduğu bir ortamda nafaka bu üzere masrafları karşılıyor yalnızca. Boşanma etabında her şey kararlaştırıldı. Mahkeme de bir değişikliğe gerek görmedi. Bu husus, magazin dünyasında konuşulduğu için gündeme geldi, yoksa bireylerin merakı bu değil. Her vakit para kazanma konusunda, ayaklarımın üstünde durma niyetimi ve varlığımı gösteriyorum. Kıymetli olan çocuğun iki tarafta da kendini memnun, huzurlu ve inançta hissetmesi. Baba meskeninde ve anne meskeninde çok farklı standartlar olması çocuklar açısından beğenilen bir durum değil.
◊ Üzülmüyor musun haberlere?
Tabii üzücü, mahkemeye gidilmemesi için elimden geleni yaptım. Avukatımla birlikte Yargıtay kademesinde dahi muahedeye çalıştık ama olmadı. Bu ortada oğlum mevzuyu idrak edecek yaşa geldiği için durumu anladı ve hayat standardımız düşecek mi diye kaygı yaşadı. Bu hisleri yaşatmak hiç güzel değil. Alışılmış o kadar yanlış yansıtıldı ki güya çocuk doğurdum ve ömür uzunluğu bu parayı alacağım üzere bir algı oluştu. Halbuki husus oğlum.
◊ En yanlış anlaşıldığın şey ne oldu?
En çok bu nafaka konuşulduğu için beşerler ‘Kadın nafaka alayım diye çok ısrar ediyor’ diye düşünmüş olabilir. Fakat tüzel süreç bu biçimde ilerlemeliydi. Mahkeme 6 sene sürdü ancak ben de kendim ve oğlumun haklarının ardında durmak zorundaydım.
‘Belki bir gün müzik yaparım’
◊ Annelik aşka kapılarını
kapattırdı mı?
Yok kapattırmadı, neden
kapattırsın?
◊ Pekala, âşık mısın?
Âşık değilim.
◊ Şu anda aşk nedir senin için?
Ayaklarım yerden kesildi, kelebekler uçuştu üzere bir durum inşallah olur, hoş hisler bunlar fakat daha eskide kaldı. Bence artık kıymetli olan birine inanmak. Birine inandığın vakit âşık olabilirsin. İnanmak derken de aslında güvenmekten bahsetmiyorum. Hayata dokunuyor, hayatı merak ediyor, iradesi kuvvetli, hayatına sahip çıkabiliyor… Karşımdaki beşere dair bunlara inanırsam bu yaştan sonra aşk yaşanabilir.
◊ Dışarıdan önemli, biraz soğuk ve ‘cool’ duruyorsun. Nitekim görünen o ‘cool’ bayan sen misin?
Evet, var bu türlü bir şey ancak bu hoş de bir şey zira maalesef insanlara hudut koymak gerekiyor. Kimileri çok haddini bilemiyorsa benim bir duruş sergilemem gerekiyor. Çok küçük yaşlardan beri tek başına yaşayan, kendi kendimi idame ettirmeye çalışan biriyim. Yani bir şeyi oynamıyorum ya da ‘cool’ olayım diye özel bir gayretim yok. Natürel ki herkesin algısı farklı. Lakin samimi olduğum beşerlerle da çok goygoyumu yaparım.
◊ Artık neler yapıyorsun?
‘Kardelenler’ devam ediyor. Menekşe karakterini canlandırıyorum. Bence makûs bir karakter değil lakin birazcık yönetim etmeyi seviyor, konfor alanından vazgeçmek istemiyor.
◊ Bundan sonrası için nelerin hayalini kuruyorsun?
Bağımsız sinemalarda oynamak istiyorum, bu her oyuncunun gönlünde yatan bir şeydir, inşallah olur. Tek bir alanda kendini söz etmek insanı köreltiyor, o yüzden New York’a gidip tiyatro okumuştum. Yeniden bir tiyatro oyunu yapmak isterim. Kim bilir,
tahminen de bir gün müzik yaparım.
‘Ortak hissede için irtibat gerekli’
◊ Oğlun Kemal 12 yaşında. Seninle mi yaşıyor?
Evet, benimle yaşıyor.
◊ Annelik sende neleri değiştirdi?
Bambaşka bir kimlik oluşturdu. Bir şeyleri etiketlemeden, önyargılı davranmadan, daha çok empati yapmaya başladım. Hızlandım.
◊ Sence oğlun için ünlü bir çiftin çocuğu olmak nasıldı?
Onun için kolay değil.
◊ Olumsuz bir haberde gazeteleri, haberleri sakladığın oluyor muydu?
Yok, ben bir şeyi saklayan bir tip değilim. Ancak alışılmış her şeyin bir yaşı var. Çocuk bilinçlenecek, ondan sonra öğrenecek, anlatıldığında idrak edebilecek. Kimi sorular sorduğunda o yaşa kadar bekliyorsun. Kemal her vakit
iki ismin oğlu olarak kalacak, kıymetli olan birey olarak ne seçtiği, zati bunun altında ezilecek bir yapısı da yok Kemal’in. Çok şahsına münhasır bir çocuk.
◊ Kemal babasıyla görüşüyor. Pekala, siz babasıyla görüşüyor musunuz?
Görüşmüyoruz. Boşanmış bir anne-babanın çocuğu olarak çok şey çektiğim için bununla ilgili çok savaş verdim, her vakit da bağlantımızı çok uygar bir düzeyde tuttuğuma inanıyorum. Ancak birtakım şeyler senin elinde olmuyor. Daha sonra bu davalar falan ortaya girince bir kopukluk oldu. Ben her vakit uzlaşma tarafındaydım zira ortak hissede için en azından belirli bir düzeyde bağlantı gerekli. Hâlâda birebir fikri savunuyorum, anne-babalar kesinlikle bu irtibatta kalmak suretiyle hayatlarını sürdürmeliler. Biz de bu türlü yapmalıydık. Lakin olmuyor. Bu en çok çocuğu çok yoran, zedeleyen ve üzerine yük bindiren bir durum.
‘Herkes kalın dudaklı olmak zorunda değil’
◊ Uzun müddettir projelerinde yeni kuşakla çalışıyorsun. Onlara dair müşahedelerin neler?
Çok parlaklar, yetenekliler. Ancak parlak olmak ve ‘ben parladım’ demek bambaşka şeyler. Mesela ben hâlâ kendi büyüklerimden bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum, onlar da elbette o denli ancak bu şan, şöhret, takipçi problemi derken işin ucu kaçıyor. Onlara kapılmamak lazım.
◊ Gençlerin fizikî benzerlikleri ve estetik müdahaleler hakkında ne düşünüyorsun?
Bence toplumsal medyayla alakalı bir sorun, herkes tıpkı olmak zorunda değil, olamaz da… Ben daima ‘Sana yakışanı yap, herkes keşke kendi tarzını yansıtabilse’ diyorum. İlla herkes kalın dudaklı olmak zorunda değil. Tamam, azıcık rötuş gerekiyorsa yapalım lakin bu kadar genç yaşta botoks, dolgu; üzülüyorum.
◊ Senin bu türlü güzel görünme sırrın ne?
Sadece cilt bakımı yaptırıyorum diye palavra söyleyemem. Ben de küçük küçük bir şeyler yaptırıyorum. Botoks yaptıracaksam da çok az yaptırıyorum zira benim mimiğimi kullanmaya gereksinimim var, oyunculuk yapıyoruz. Bununla birlikte çeşitli takviyelerimi alıyorum. Yeterli beslenip uyuyorum. Yoksa bir botoks yaptırıp sabahları 20’lerinde üzere uyanamazsın.
◊ Bebek’te vintage dükkânın vardı. Vintage modasını da geniş kitlelere duyuranlardansın. Vintage dediğimiz yaşanmışlığı olan kıyafetler mi?
Vintage dediğimiz kıyafet en az 20 sene evveline ilişkin olacak. 2000’lerin başındaki kıyafetler artık vintage diyebiliriz.
◊ Neden 20 sene evveline ilişkin bir şeyi giymekten keyif alıyorsun?
Bu dünyada bu türlü, kırmızı halılara bak, ünlüler bunu tercih ediyor. Ben kendi adıma yaşanmışlığı olan şeyleri seviyorum.
