◊ Red Bull ile yaptığınız iş birliği kapsamında farklı bir çekim gerçekleştirdiniz. Projeden bahseder misiniz biraz?
– Red Bull’dan lokal bir enstrümanla kendi müziğimi harmanlama teklifi geldi. Çekimlerde bunu canlı olarak yapacaktım. Ben de bu türlü yenilikçi, hoş bir fikre “tamam” dedim. Aslında lokal enstrümanlar çalma manasında çok âlâ değilim fakat dinlemeyi çok severim. Bana da hoş bir fırsat oldu aslında.
◊ Zıtlıkların buluşması oldu o vakit.
– Motamot o denli. Ben de çabucak kabul ettim, ud öğrenmeye çalıştım.
◊ Hiç ud çalmamış mıydınız?
– Çalmamıştım. Bir ud edindim ve 2 hafta çalıştım. YouTube’dan görüntüler seyrettim. Kendi kendime çözmeye çalıştım. Çok güç bir enstrüman. Yalnızca enstrüman değil, tam doğu armonisi. Benim çalışmaya alışık olduğum dünyadan çok farklı. Asla “Ud çalıyorum” diyemem alışılmış. Elimden geldiği kadar, benim müziğimin içine yedirebildiğim kadar bir şeyler yapmaya çalıştım. Çok da keyif aldım.
◊ Bu tecrübeden sonra mahallî enstrümanlara karşı bir merak oluştu mu?
– Bende o merak daima var esasen. Ukulele de var meskende, ney de, klarnet de. Hepsinden bir ses çıkarmaya çalışırım. Hatta Avustralya Aborjinleri’nin enstrümanı didgeridoo da üflerim mesela.
◊ Siz bir müddet evvel Londra’ya yerleştiniz, artık orada yaşıyorsunuz. Nasıl gidiyor orada hayat?
– Ben Zekeriyaköy yerine Londra’ya taşınmış üzere oldum. Zekeriyaköy’de otururken her yere 1.5 saatte gidebiliyordum. Oradan da 4 saatte geliyorum işte. O yüzden çok fazla bir fark olmadı benim için. Çocukların eğitimi için gittim Londra’ya. Onlar orada memnunlar şu anda. Ben de daima gelip gidiyorum.
◊ Türkiye’de çok sık konser veriyorsunuz. Güç olmuyor mu gidip gelmek?
– Evet, her ay gelip gidiyorum. Benim için değişiklik oluyor. Hava değişimi âlâ geliyor. Beni de besliyor aslında bu yer değişikliği. İnsanın ya yürürken ya da otomobille bir yere giderken bir şeyler gelir aklına. 4 saat uçaktayken de yapabileceğin hiçbir şey yok; düşünüyorsun. Yeterli geliyor bana.
20’NCİ YILIMA ÖZEL ALBÜM GELİYOR
◊ 20 yılı aşkın müddettir bölümdesiniz. Yeni albüm ne vakit çıkıyor?
– Yeni albüm için uzun vakittir uğraşıyorum. Lakin gelemiyor, bitemiyor! En güzeli olmasını istiyorum. Yaptıklarımı her vakit beğenmiyorum. Şu anda 35 müzik oldu esasen. Onların içinden eleye eleye tamamlayacağım. Yani saatlerce ufacık bir sesin ayrıntısına takılabiliyorum. O da vakit alıyor. Bir de her şeyi kendim yapıyorum. Aslında ben albümü çıkarmaktan çok o süreci seviyorum. Olağan kendimi mahvediyorum bunu yaparken.
◊ Albümün ismi ne olacak?
– “XX” olacak, 20’nci yılı temsilen. Çıkışını nisan yahut mayıs düşünüyorum.
◊ Türkiye’de apayrı bir stil yarattınız. Büyük bir dinleyici kitlesi oluşturabildiniz, bunu neye bağlıyorsunuz?
– İnandığın şeye pes etmeden devam etmek. Bu türlü olunca “Herhalde bir bildiği vardır” diyor beşerler. Zira sanatsal bir şeyle uğraştığında, o hususta herkesin bir fikri oluyor. Biz de en başlarda çabucak kabul görmedik doğal ki. İş kaliteliyse beşerler bir noktadan sonra kabulleniyor.
“BEDÜK DİYE SANATÇI İSMİ Mİ OLUR” DİYORLAR
◊ Bu vakte kadar aldığınız en enteresan tenkit ne oldu?
– “Bedük diye sanatçı ismi mi olur?” yorumunu çok aldım. Soyadım lakin yani, yapacak bir şey yok!
◊ Bu 20 yılı nasıl özetlersiniz?
– Çok çalıştığım, eğlendiğim, yükselmeli alçalmalı, heyecan dolu bir seyahatti yani. Hâlâ da o denli devam ediyor.
◊ Sizinle ilgili “Bu müziği yurtdışında yapsa çok daha farklı bir noktada olurdu” diyenler var. Katılıyor musunuz?
– Bizde daima “dünya starı olma” hayali vardır. Ben bunun için değil, müzik yapmak için yola çıkıyorum. O yüzden bunu ben Londra’da, Amerika’da ve Türkiye’de yapabilirim. Benim için olduğum yerin hiçbir değeri yok. Türkiye’den dünyaya verdim ben bu işi. Bunu alan şahıslarla tıpkı yola giderim. Yani benimle bir arada gelenle bir arada eğleniriz. Gelmiyorsa kendi kaybı.
‘BEDÜK SILK ORIENT’ GELİYOR!
◊ Kariyerinizle ilgili en büyük hayaliniz nedir?
– Ölene kadar müzik yapmaya devam etmek. 35 kişilik bir orkestrayla büyük bir iş planlıyoruz. Bedük Silk Orient ismiyle konser vereceğiz. 1 yıla yakındır çalışıyoruz. Senfoni değil, bayağı Frank Sinatra 1950 üzere, hoş bir şey olacak. Mayıs ya da haziranda birinci sahnemizi planlıyoruz.
