Peluş oyuncaklar, çocukluk periyodundan itibaren çoğumuz için hem oyun hem uyku arkadaşıdır. Ona sarılıp uyuduğumuzda duygusal olarak kendimizi inançta hissederiz. Yetişkinlik devrine geldiğimizde ise bu oyuncaklarımız çoktan ya birilerine verilmiş ya çocuklarımız için raflara kaldırılmış olur lakin kimilerimiz için peluş oyuncaklarımız ayrılmaz modülümüz olarak her daim yanımızda kalır.

Uzmanlar peluş oyuncaklara sarılıp uyumanın yetişkinlik periyodunda bile psikolojimiz üzerinde pek çok yararı olduğunu söylüyor.

DAHA UYGUN UYUMANIZA YARDIMCI OLABİLİR

Pennsylvania Üniversitesi’nde klinik psikoloji alanında doktora yapan Max Genecov, bir baba ancak tıpkı vakitte bir peluş hayvan sahibi.

CNN’e konuşan Max Genecov, “Çocukken daima peluş hayvanlarım oldu, onlarla büyük bir hayal dünyam vardı, bence sahip olunması hoş şeyler.” dedi.

Çocukluğundan kalma peluş bir rakunu var, arkadaşları yahut ailesinden biri bebek sahibi olduğunda onlara kendisi tığ işi oyuncaklar yapıyor, kendisi de hâlâ bir peluş oyuncağa sarılıp uyuyor ya da onu yastık olarak kullanıyor.

Şirketin yaptırdığı bir anket, insanların yarısından fazlasının çocukluktan kalma bir peluş hayvana sahip olduğunu ve yaklaşık %40’ının peluş bir oyuncakla uyuduğunu ortaya koydu.

Kuzey Carolina, Durham’daki bir uyku kliniğinin kurucusu ve uyku psikoloğu Dr. Jade Wu, “Acaba beşerler belirsizlik karşısında daha fazla rahatlık mı arıyor? Tek başına yaşayan beşerler için de geceleri sarılacak bir şeye sahip olmak hoş olabilir.” dedi ve ekledi:

“Bir yetişkin olarak peluş bir hayvana sahip olmak yahut daha âlâ uyumak için peluş oyuncağa sarılıp uyumak yanlış bir şey değil. Aslında bunun pek çok olumlu istikameti de var.”

Veriler pek çok insanın çocukluktan kalma peluş hayvanlarını sakladığını ve yetişkinlikte yenilerini satın aldığını gösteriyor.

Seattle’da bir terapist olan Dr. Jessica Lamar, travma ile çaba eden yetişkinlerin tedavisinde peluş hayvanları kullandığını söyledi.

Lamar, hastaların bu peluş oyuncaklarla çocukken gereğince hissedemedikleri rahatlığı, kuramadıkları ilişkiyi ve alamadıkları şefkati almaları için çok faydalı olabileceğini de kelamlarına ekledi.

 Ancak peluş oyuncaklar yalnızca travma atlatmaya çalışan beşerler için değildir.

Genecov, sempatik, peluş bir objenin hissettirebileceği nezaket ve yumuşaklıktan herkesin faydalanabileceğini söyledi.

Lamar da bu görüşe katılarak, çocukluktan beri sahip olunan peluş bir hayvanın nostalji, yakınında olmayan aile ya da arkadaşlarla ilişki ve beğenilen anılar için bir temas noktası sağlayabileceğini belirtti.

PELUŞ HAYVANLAR YALNIZCA ÇOCUKLAR İÇİNDİR DİYE DÜŞÜNMEYİN

Wu, “Bu çok rahatlatıcı, dinlendirici ve beğenilen olabilir. Yetişkinlerin de çocukların sahip olduğu avantajlara sahip olmaması için hiçbir neden yok.” dedi. 

Lamar, “Sağlıklı, istikrarlı bir yetişkin olma açısından bakarsak ‘Ben üniversitede okuyan bir yetişkinim ve hala çocukluğuma sağlıklı bir bağlılığım var’ demenin hakikaten faydalı olduğunu düşünüyorum. Bu, çocukluğumun bağlı kalmak istediğim bir parçası’ diyebilmek hakikaten kusursuz.” dedi.

Lamar, bir yetişkinin ancak peluş oyuncağından ayrıldığında önemli biçimde meşakkate girmesi ya da uyuyamaması durumunda bir sorun olabileceğini söyledi.

Connecticut’ta klinik psikolog olan Dr. Barbara Greenberg, insanların peluş oyuncakları diğer meselelerden kaçınmak için kullanmalarının da bir sorun olabileceğini söyledi lakin her ikisi de bunun bir sorun haline geldiğini görmediklerini belirtti.

KENDİMİZİ YATIŞTIRMANIN YOLLARINDAN BİRİ

Greenberg, aslında daha âlâ hissetmek için peluş hayvan kullanmanın hayatınızdaki çocuklara düzgün bir model olabileceğini düşünüyor.

“Bu, kendi kendimizi yatıştırmanın yollarından biri. Yatağımıza hayvan üzere bir şey alırız; bu rahatlatıcıdır. Çocuklara küçükken öğretmeniz gereken şeylerden biri de budur; kendi kendilerini nasıl yatıştıracaklarını öğrenmeleri gerekir.”

Greenberg, bilhassa erkek çocukların peluş hayvanlarına sarılmalarına müsaade vermenin değerli olduğunu, onların da kendi kendilerini yatıştırmaya gereksinimleri olduğunu kelamlarına ekledi.

Wu,“Kendimizi inançta hissettiğimizde en uygun halde uyuruz, bu yüzden savunmasız hissettiğimizde bu bedensel teması isteriz.” dedi ve toplumsal uykunun, kendimizi daha inançta hissetmemizi ve daha uygun uyumamızı sağladığını, hasebiyle peluş bir hayvanın bu bahiste uygun bir alternatif olduğunu söyledi.

Lamar, hayat boyunca bile uyurken temasa gereksinim duymanın mantıklı olduğunu, anne karnının çok inançlı bir alan olduğunu; daha sonra bebekken insanların uyumak için kundaklandığını söyledi.

Lamar, “Yaşlandıkça bu muhtaçlık azalsa da hâlâ devam ediyor” dedi ve ekledi:

“Hatta kimi peluş hayvanlar, sarıldığınızda biraz daha fazla baskı sağlamak için yüklüdür.”

Wu, yüklü battaniyelerin en azından zihni ve vücudu sakinleştirmeye yardımcı olabileceğini gösteren birtakım araştırmalar olduğunu, peluş hayvan yükünün bu halde yüklü bir battaniyeye misal bir fonksiyon gördüğünü katiyetle görebildiğini söyledi.

Wu, öteki hiçbir şey olmasa bile, peluş hayvanların beyne sakinleşme vaktinin geldiğine dair bir sinyal vererek daha düzgün uyumaya yardımcı olabileceğini söyledi ve kelamlarına şöyle devam etti:

“Onun hissi, kokusu, manzarası uyku ile ilişkilendirilebilir ve böylelikle uykunun geldiğini bildiğinize dair sinyal vermeye yardımcı olur”

Greenberg ise, “En sevdiğiniz peluş hayvanı nasıl kullanırsanız kullanın daha âlâ uyumanın bir yoludur. Eğer gerilimle başa çıkmanıza yardımcı oluyorsa, sakinleştirici almaktan çok daha yeterli bir alternatiftir. Kimseye ziyanı yok” dedi.

Çocuklukta bilhassa birinci inançlı bağlanma noktasında fizikî temas ve sarılmanın değerli olduğunu söyleyen Uzman Klinik Psikolog M. Berk Karaoğlu, bu sarılmaların gece uyku yahut dertli vakitlerde peluş oyuncaklara sarılmak ile özdeşleştirilebileceğini, bu durumun hem fizikî temas hem de salgılanan hormonların tesiriyle gerilimi azaltıp uykuya, ortama, arkadaş kümelerine ahengi kolaylaştırabildiğini tabir etti.

Büyük bir çocuk olarak tanımlandığımız yetişkinlikte ise alışılmış ki de sarılma muhtaçlığının hâlâ inançlı bağ- obje bağlantısını sağladığını belirten Karaoğlu, özellikle pandemi devri ile tetiklenen yalnız kalma durumu yahut zorundalıkların, korku ve dehşet hislerin peluş oyuncaklara olan talebi arttırdığını söyledi ve kelamlarına şöyle devam etti:

“Sadece pandemi devri de değil, dünyada daha izole bir kişiselliğe gidilen şu yıllarda çocukluktaki itimat objesini psikolojideki regresyon (geriye dönüş) kavramıyla birlikte biraz da yalnızlığı ve gerilim faktörlerini gidermek, baş edebilmek maksadıyla yumuşak, mizacı uygun ve duygulanımımıza düzgün gelen bilhassa hayvan motifli peluş oyuncakların seçimi çok mümkün.”

Karaoğlu, sarıldığımız peluş oyuncakların bir nevi hasret duyduğumuzu giderdiği ve içimizdeki çocuğa da ulaşma uğraşında kıymetli bir obje geçişi olabildiğini, yalnızca peluş oyuncağa sarılmanın değil tıpkı vakitte kendine kelebek konumuyla birlikte sarılmanın da şahsa yeterli gelebildiğini kelamlarına ekledi.